مانده ام که:
نگاهت را بخوانم
یا صدایت را؟
......
در ماندگاری بر ایمان خویشم
گرمی بوسه ای است
که
پرده بر شک ام می کشد.
وقطره اشکی
که انعکاس تصویر مرا
از گونه ات فرود می آورد!
بامن بگو ای دوست!
در نمناکی نگاهت
آبخور عشقی عتیق لانه دارد
یا
چشمه ای است از شوراب فریب
در سراب آرزوهای من!